top of page

Fiðlan liggur eins og morðvopn á gólfinu. Stúlkan lokar augunum og hlustar á blóðið spýtast,

 

telur slögin taktfast.

Vatnið kápa.png

Ég sá ólgandi hringiðu innan í kúlunni. Hún var stútfull af krafti og ég hugsaði með mér að þótt hún væri varla mikið stærri en höfuðið á mér, 

leyndist þar heil veröld í felum.

Screenshot 2023-08-02 at 11.45.40 (1).png

Ég gekk löturhægt að opinu og leit inn fyrir. Myrkrið var á iði. lifandi skuggar, skríðandi hver um annan þveran eins og skordýr í sandgryfju.

Myrkrið var hætt að hvísla og byrjað að hvæsa.

Furdufjall_Naeturfrost_72_edited.jpg

Við sigldum stundunum saman í gegnum himinbjarta þoku, þangað til hún birtist okkur skyndilega, hlýleg, grösug og blómstrandi;

     heitur reitur á

     ísilögðu hafinu.

Furdufjall1_Nornaseidur_72pt.jpg

Mörg dýranna virtust vera komin til ára sinna og það stakk Ásbjörn hversu sjaldan hann hafði séð gömul húsdýr.

Ekki oft sem neysluvörur fengu að eldast í friði.

slaturtid.jpg

Innst inni vissi Vár að eitthvað mun verra en Dermítar eða Vitringar

var í vændum.

 

Eitthvað sem þau höfðu ekki lesið um í bókunum.

DD.jpg

Furðuveran dró á eftir sér mjóan hala og Dísa sá ekki betur en að brotnir eða rifnir vængir héngju aftan úr bakinu.

 

Með hverju skrefi tók musterið að titra.

GaldraDisa_edited.jpg

Vörðurinn stóð eins og hann hafði alltaf staðið, grafkyrr með hendurnar til himins.

Hún hristi höfuðið og hló að sjálfri sér fyrir að trúa að tré gæti lifnað við.

DraugaDisa_edited.jpg

Veran skreið á tveimur stórum fótum sem minntu helst á krabbaklær.

 

Húðin var silfurgrá og það glitraði á hana í sólarljósinu.

Steinskripin-scaled.jpg

Við áttum erfitt með að horfa á steinana af ótta við að þeir myndu lifna við á hverri stundu -

 

eins og dýrin væru enn lifandi innan í steininum.

steind_rin-skissa.jpg

Þetta er alveg eins og með villiféð á Vestfjörðum sem fékk ekki að lifa í friði.

 

Ef ekki er hægt að skilgreina dýrið á réttan hátt, þá er ekkert pláss fyrir það.

 

Hvergi nein grá svæði.

kottur1.jpg

Pétur horfði á skartið sem hékk utan um moldugan hálsinn. Nú fór ekki á milli mála að innan í blóminu leyndist mannsandlit.

 

Þarna sáust opin augu og æpandi munnur sem kallaði á hvern þann sem stóð handan hurðarinnar.

haugurinn.jpg

Auðvitað vissi Katrín að hún mætti ekki fara til gömlu ísborgarinnar.

 

Hún hafði heyrt sögur um kuldann og frostið og hræðileg slys sem höfðu átt sér stað á árum áður.

IMG_20200312_162641_edited.jpg

Hann mátti ekki vera hræddur. Skrímslin voru bara í ævintýraleiknum, ekki raunveruleg.

Nema auðvitað hrekkjusvínin.

myndasaga1.jpg

Augun glóðu eins og sprittkerti, nefið var lítið eins og sveppur og munnurinn minnti helst á pínulitla bréfalúgu.

 

Vélmar heiti ég, svaraði vélmaðurinn.

Mynd_26_small.jpg

Hann segir okkur að hjónin borði aðeins ungbarnakjöt. Þess vegna luku þau ekki við hann.

 

Smökkuðu á fótleggjunum en gáfu kettinum afganginn.

IMG_20171115_210802797.jpg
bottom of page